Een van de moeilijkste aspecten van ondernemen is dat je veel vaker moet kiezen dan mensen in loondienst. Bijna alle keuzes maak je als ondernemer immers zelf. Maar niet alleen als ondernemer.

Vandaag staat mijn negenennegentigste column in Het Financieele Dagblad. En dat betekent dat ik evenzoveel keer een keuze heb gemaakt uit allerlei dingen die in mijn ondernemersleven voorbij kwamen.

Zo had ik kunnen schrijven over de mate waarin ik geniet van ondernemen in moderne tijden, als ik bijvoorbeeld in het weekend een offerte verstuur en binnen een paar uren een positieve reactie daarop ontvang. Of over hoe geweldig ik het vind dat dit schooljaar in het MBO de Certificeerbare Eenheid Ondernemerschap is ingevoerd, die komende jaren door tienduizenden studenten wordt gevolgd. Of over het feit dat bijna alle mensen die ik de afgelopen jaren wilde inhuren om te helpen bij het afbouwen van mijn bedrijfspand vroegen of dat zwart kon. En dat ik wens dat de ‘witte’ crisis in de bouw daar eindelijk verandering in brengt.

De afgelopen weken hád ik een column kunnen wijden aan het arrest van de Hoge Raad dat de fiscus dwong rente over voorgaande jaren te vergoeden. Met duizenden papieren brieven over bedragen van soms maar 6, 2 of 1 hele euro rente tot gevolg. Of aan het onderzoek waaruit bleek dat niet het MKB de grootste banenmotor van onze economie is, maar dat de micro-ondernemers dat zijn. U weet wel, die Zielepoten Zonder Perspectief.

En vandaag had ik me flink kunnen opwinden over een opiniestuk van twee SER-leden in het NRC van vrijdag. Een hoogleraar ondernemerschap die schrijft dat er “een wereld te winnen valt” als bedrijven ondernemende werknemers langer behouden (en ze dus niet bij die banenmotor gaan horen). Bijzonder. Of dat ik geen cijferfetisjist ben, maar hoop dat het kabinet inziet dat ons ontslagrecht uit 1944 zelfs de vastzittende huizenmarkt negatief heeft beïnvloed. Want met 105.000 gedwongen ontslagen in 2010 en maar 2000 nieuwe vaste contracten in 2011 kónden steeds minder mensen een huis kopen.

En ik had best wat leuks kunnen schrijven over dat ik er bij het ordenen van mijn columns achter kwam dat Ondernemen in het woordenboek vast niet toevallig vóór Onderwijs, Onderzoek en Overheid komt…

Maar over al die onderwerpen komen geen columns. Ik heb andere keuzes gemaakt en dit is mijn laatste voor Het Financieele Dagblad. Dat is niet mijn eigen keuze. Maar soms ben je als ondernemer blij als anderen voor je kiezen. Want achter iedere deur die dicht gaat gaan vijf nieuwe open. En dus ga ik deze lente genieten van de tijd en energie die vrijkomen voor nieuwe dingen. Maar pas nadat ik u heb bedankt. Bij deze dus; dank u wel voor het lezen van mijn columns en wie weet tot ooit.

Naschrift:

Onder het motto ere wie ere toekomt; de uitspraak dat achter iedere deur die dichtgaat zich vijf nieuwe openen is van Hein Vergeer.
Daarnaast komt het feit dat dit niet mijn 100ste column is door mij. Ik had afgesproken op 13 maart afscheid te nemen omdat ik (uit mijn hoofd) dacht dat dit nummer 100 zou worden. Bij natellen bleek het pas nummer 99 en dat vond ik eigenlijk een mooier getal.

Onderstaande reacties werden geplaatst op FD.nl en heb ik even naar hier gekopieerd:

Onderstaande reacties werden geplaatst op FD.nl en heb ik even naar hier gekopieerd: