Een ondernemer is iemand die meer risico durft te nemen dan werknemers. In ruil daarvoor krijgt die ondernemer vaak een boeiender leven dan die werknemers. Maar slechts een klein deel van de ondernemers durft echt ver te gaan in het nemen van risico.

Zo heb ik een vriend die enkele jaren geleden besloot om naast ondernemer ook tijdelijk vastgoed beheerder te worden. In de praktijk betekent die tweede carrière dat hij voor een prikkie woont en werkt op meer vierkante meters dan de meeste mensen. Maar hij loopt wel permanent het risico dat hij binnen twee weken moet verhuizen naar een nog onbekende bestemming. Maar ach, voor dat verhuizen heb je vrienden.

Onlangs moest hij zijn huis weer eens uit en reden wij op een zaterdagochtend als ‘uitlaadploeg’ richting zijn nieuwe optrekje; een bedrijfspandje dat twee jaar geleden is opgeleverd, maar nog steeds niet in gebruik genomen. De vorige tijdelijke bewoner verliet het omdat de eigenaar dacht een echte huurder te hebben. Dacht.

We waren wat vroeg en moesten wachten voor een hek. Dat was 2 meter hoog en een meter of 8 breed. En niet het enige. Een meter of honderd verderop stond precies zo’n zelfde hek dat ook toegang gaf tot ‘zijn’ terrein. Met vlak daarachter een rond metalen ding dat groter leek dan ons eigen huis. Het vat voor de sprinklerinstallatie. Het pandje zelf heeft 10+ roldeuren, een kantoortje van drie verdiepingen en een magazijntje van een dikke 15 duizend vierkante meter. En een jaarlijkse huurprijs van net geen miljoen euro.

De vriend woont inmiddels in de kantoorruimte op de begane grond. Hij wordt ’s ochtends wakker met een fantastische uitzicht op de opkomende zon boven het bos aan de overkant van de straat. Het is alleen wat jammer dat hij de lift moet pakken als hij de dag niet wil beginnen met traplopen. Alleen de invalidentoilet op de derde verdieping beschikt over een afvoermogelijkheid voor de tijdelijke douchecabine. Maar ach, een kniesoor die daarop let met een huur van minder dan € 200 per maand.

Ook ik heb ooit als ondernemer veel risico genomen en ging als Calimero-ondernemer de strijd aan met de grote jongens in de tijdschriftenmarkt. Als ik vooraf had geweten dat 80 procent van alle nieuwe tijdschriften de eerste drie jaar niet overleeft, weet ik niet of ik het had gedaan. Mijn risico nemen resulteerde er namelijk in dat ik precies tien jaar geleden op een dinsdag half mei voor de eerste keer in mijn leven oog in oog stond met een rechter. Een faillissementsrechter welteverstaan. Een ervaring die ik niemand toewens.

Maar toch komen net als bij de groot wonende vriend een aantal van de boeiendste momenten, de grootste kicks, de meest leerzame ervaringen en de grappigste anekdotes juist uit die risicovolle periode van mijn ondernemersleven. Toch jammer dat er zo weinig mensen én ondernemers zijn die het aandurven om echt risico te nemen.

[twitter style=”vertical” float=”left” lang=”nl”]  [linkedin_share style=”top” float=”left”]  [fblike style=”box_count” float=”left” showfaces=”false” width=”450″ verb=”like” font=”verdana” locale=”nl_NL”]