Gisteren was het precies twintig jaar geleden dat ik naar de Kamer van Koophandel fietste om de start van mijn ondernemerschap officieel te maken. Na eerst zeven jaar bedrijfsevenementen organiseren, maakte ik eind vorige eeuw de overstap naar de media. Ik werd uitgever (en mede-eigenaar) van een tijdschrift voor startende ondernemers. 

Ons blad was destijds het enige medium voor die doelgroep. Vandaar dat we veelvuldig betrokken werden bij allerlei initiatieven voor starters. Zo ook toen het weekblad Libelle een speciale dag wilde voor lezeressen die het ondernemerschap overwogen. Nu breng ik liever twee uur in een tandartsstoel door dan een Libelle te moeten lezen – of een willekeurig ander weekblad voor vrouwen. Toch stelden we met wat partners een startersdag samen. Libelle gaf aan wat de dag haar lezeressen maximaal mocht kosten. En ze wilden graag een aanbieding voor twee personen, want een Libellevrouw gaat nooit alleen.

Over de uiteindelijke Libelle startersdag kan ik me niets meer herinneren. Het enige dat ik heb onthouden is dat de lezeressen van Libelle altijd gezellig in setjes op pad gaan. En ze hebben nog gelijk ook. Sindsdien vraag ik me bij elke uitnodiging af of ik er heen wil en zo ja, of ik iemand ken die met deze Libellevrouw mee wil.

Zo ontving ik laatst weer eens een uitnodiging voor een evenement. Via Twitter ontspon zich de volgende privé-conversatie met een collega-ondernemer uit Tilburg.

Ik: ‘Heb jij de uitnodiging voor de conferentie Onderwijs en Ondernemen van EL&I ook gehad?’

Hij: ‘Nog niet gezien, dank je wel.’

Ik: ‘Als jij je ook even aanmeldt, kunnen we gezellig als Libellevrouwen samen gaan.’

Hij: ‘Lekker arm in arm lopen en dan heel hard praten in een stiltecoupe… Zoiets bedoel je? Ik meld me vandaag aan.’

Ik: ‘Zoiets, maar deze Libellevrouw mag van haar baas wel in een stiltecoupe in de eerste klas zitten.’

Hij: ‘Komt goed uit, want dat mag deze Libelleman ook van zijn baas.’

En dus gaan mijn collega-ondernemer en ik gezellig een dagje samen met de trein op stap. En verheug ik me op een dag waar ik anders tegenop zou zien omdat ik er alleen heen zou moeten.

De afgelopen twintig jaar heb ik zelden spijt gehad van mijn keuze voor het klein ondernemerschap. Maar als er iets is tegengevallen is het wel de eenzaamheid die erbij hoort. Altijd alleen beslissen, alleen zelf precies weten hoe je ervoor staat, altijd jezelf moeten motiveren en altijd alleen de hort op.

Ik had nooit gedacht dat ik uitgerekend van Libellevrouwen zo’n belangrijke ondernemersles zou leren. Maar misschien is dat wel een van mijn mooiste ontdekkingen van de afgelopen twintig jaar. Dat je ondernemerschap niet uit een boekje leert, maar door onderweg op te letten en te luisteren naar iedereen die op je pad komt.

[twitter style=”vertical” float=”left” lang=”nl”]  [linkedin_share style=”top” float=”left”]  [fblike style=”box_count” float=”left” showfaces=”false” width=”450″ verb=”like” font=”verdana” locale=”nl_NL”]