Onder het motto: “wie zich niet ergert maar verwondert, wordt geen tachtig maar honderd”, heb ik me de afgelopen week enkele malen stevig verwonderd. In zoektochten naar verklaringen voor een minder grote stijging van de werkeloosheid dan berekend, groeide de media-aandacht voor zelfstandigen. Nu kan de media wat mij betreft nooit genoeg aandacht besteden aan ondernemers, maar ik verwonder me behoorlijk over de toon van de recente berichtgeving.

Dinsdag las ik: “De bijna 1 miljoen zelfstandigen in Nederland hebben het moeilijk. Afgelopen weekeinde maakte Voedselbank Nederland bekend dat zich wekelijks tientallen zzp’ers melden voor hulp”.

De eerste zin is natuurlijk pertinente onzin, maar ook het verband tussen deze twee opeenvolgende zinnen ontgaat mij volledig. Er kunnen zich namelijk 192 jaar lang wekelijks honderd zelfstandigen bij de Voedselbank melden voordat 1 miljoen ondernemers aan de bedelstaf zijn. Hoe lang de ‘crisis’ nog duurt weet niemand, maar zó lang zeker niet.

Hiermee wil ik niet de penibele financiële situatie bagatelliseren waarin een aantal ondernemers zich bevindt. Die wens ik toe dat ze snel weer klanten en een fatsoenlijk inkomen hebben. Op basis van mijn contacten met belangenorganisaties vermoed ik echter dat enkele tienduizenden een realistischer aantal is dan 1 miljoen.

Een dag later las ik in de krant: “opkomst zzp’er verhult diepte van de crisis”. In dit artikel was een CBS-econoom aan het woord die zzp’ers “in toenemende mate marginalen” noemde. Een KvK-marktanalist omschreef de nieuwe ondernemer zelfs als “een overlever, niet iemand die de economie verder vooruit helpt of nieuwe banen creëert”. Bijzondere meningen van werknemers, want u zult het met me eens zijn dat een ondernemer minimaal 1 baan meer schept dan een werknemer; zijn eigen baan.

Doordat je eigen baan creëren al jaren in is, zijn er nu minder ‘baanlozen’ dan berekend op basis van rekenmodellen uit het werknemerstijdperk. Het ondernemerstijdperk dat net begonnen is, zorgt voor een ‘zachtere’ crisis. Waarom? Iedere startende ondernemer weet; bouw zo snel mogelijk een financiële buffer op zodat je een aantal maanden zonder inkomsten kunt als je ziek bent of tijdelijk geen klanten hebt.

Dat systeem blijkt uitstekend te werken. Uit mijn contacten met collega’s weet ik dat veel kleine ondernemers in de goede jaren geld hebben gereserveerd dat ze nu gebruiken om hun lagere inkomsten aan te vullen. Daarnaast verdienen ondernemers gemiddeld sowieso minder dan mensen in loondienst en dat vinden ze prima. Een zelf gecreëerde baan geeft immers zo veel voldoening dat de hoogte van je inkomen minder belangrijk wordt.

Nu blijkt dat al die individueel opgebouwde buffertjes én de manier waarop zelfstandig ondernemers omgaan met geld, samen de diepte van de crisis verzachten. Een crisis die te danken is aan werknemers in grote bedrijven.

Het zou mij aangenaam verwonderen als ik binnenkort eens een positief verhaal kan lezen over hoe de groeiende groep zelfstandig ondernemers de economie vooruit helpt.